به گزارش سراج24،فارس نوشت،«روزی که ما دو شهید غواص را در حوزه هنری به خاک می‌سپردیم با خودم گفتم که خود به ما توفیقی دهد تا قدمی کوچک برای این شهدا بردارم. دقیقاً سه روز بعد از این نیت آقای نیلی با من تماس گرفتند و آرزوی من خیلی زود محقق شد.»
این شروعی است برای بلند همتی کوروش زارعی و کلید زدن یک اثر عظیم در ستایش 175 شهید غواص؛ شهیدانی که روی دست مردمانشان در خیابان‌های تهران تشییع شدند تا بدانند آنان تنها نیستند و کسی دستان بسته‌اشان را از یاد نخواهد برد. کوروش زارعی و تیمش نیز بخشی از مردم هستند و نمی‌خواهند فراموش کنند چه در این جنگ تحمیلی بر ما گذشته است.
زارعی برایمان از حال و هوای نمایش جدیدش می‌گوید: «اروندخون». او جهان اثر خود را چنین ترسیم می‌کند: «اتفاقی که بچه‌ها در یک جنگ نابرابر در عملیات کربلای چهار می‌آفرینند ما را بار دیگر به کربلای 61 هجری می‌برد. در جنگی که با توپ نفر می‌زدند. این دو کربلا را با هم تلاقی کردم تا به یک نقطه مشترک برسیم.»
اگر در کربلای 61 قمری آب بر آل پیامبر بستند، در کربلای 1364 شمسی آب به اصحاب جوان او بستند و در دشت شلمچه در آغوش گل و لای آرام گرفتند. آب با هر دو سپاه دشمنی ورزید و خاک هر دو را در آغوش گرفت. زارعی می‌گوید: «جنگ ما با همه جنگ‌ها متفاوت است. ما جنگ نکردیم، ما دفاع کردیم. جنگ بر ما تحمیل شد. در این تحمیل از دین و مقدساتمان دفاع کردیم.»
متن «اروندخون» را ایوب آقاخانی نوشته است. ایوب پس از فراغت از دوگانه دفاع مقدسیش، «کابوس‌های شب نیمه آذر» و «تکه‌های سنگین سرب»، دست به قلم شد و «اروندخون» را بر کاغذ سفید به نگارش درآورد. زارعی درباره ایوب آقاخانی که به عنوان بازیگر در گروه حضور دارد می‌گوید: «ایوب بچه باطن‌داری است و معتقد است و روزی که ما این حرف را با او زدیم از من خواست او را دعا کنیم. خودش خالصانه به سمت موضوع رفت و به حمدالله خوب از آب درآمد. نوی ساختار و روایتی که در نمایشنامه روی می‌دهد زبانی روایتی جالب و جذاب است.»
زارعی معتقد است در اجرا ضرباهنگ نمایشنامه را کنترل کرده است. این برای طراحی حرکات فیزیکال نمایشش به سراغ علی براتی رفته است که چندی پیش در یکی از سخت‌ترین اجراهای سال 94، «دریادلان» را در میان آب‌های حوض میانی پارک دانشجو اجرا کرده بود.
پس می‌توان دریافت که با کاری حماسی روبروی هستیم و زارعی تاکید می‌کند نوعی از حماسه که «چیپ نیست و توی ذوق نمی‌زند.» برای اثبات این گفته خود از دو فرمانده جنگ سخن می‌گوید که در جلسه دورخوانی گفته‌اند «این اولین اثر نمایشی است که واقعیت را نشان می‌دهد. در سریال‌های تلویزیونی ما را آرنولد نشان می‌دهند.»
نمایش «اروند خون» قرار است در تالار بهمن روی صحنه رود. شاید به لطف این نمایش بهمن دوباره بهمن به پا کند. البته زاعری می‌گوید انتخاب اولش تالار وحدت بوده است و از آنجا که ساعت اجرای اعلامی توسط سالن مناسب نبوده، این انتخاب را رد کرده‌اند. به شوخی هم می‌گوید کار دکتر رفیعی 35هزار لیتر آب دارد و کار او 60هزار لیتر و من به شوخی به وی می‌گویم: «به تئاتر کشور آب بستید.»
حمید نیلی را پیشتر با نمایش «سکوت سرخ» می‌شناختیم، نمایشی که در باغ موزه دفاع مقدس روی صحنه رفت و موضوعیتش وقایع پس حادثه کربلا بود. حالا او به سراغ کربلای جدیدی رفته است.
نیلی می‌خواهد نمایش‌ها را براساس موقعیت زمانی کار کند؛ پس در همان تشییع شهدا به فکر افتاده چنین اثری روی صحنه برد و ادامه می‌دهد: «فضای اربعین با هم که تلفیق می‌شود فکر کردم وجه اشتراکی وجود دارد که همانا شور و اشتیاق زوار کربلاست.»
وی که از سال 75 در عرصه تئاتر دینی فعال است باور دارد که این کار یک سر و گردن از دیگر آثار بالاتر است. به شوخی می‌گوید که ابتدا نویسنده را خوب نشناخته بوده ولی اکنون به وی ارادت پیدا کرده است و اعتراف می‌کند: «برای اولین بار یک نمایشنامه را پنج بار خواندم و قرار است آن را به شکل کتاب منتشر کنیم.»
نیلی این کار را اثری نو در عرصه دفاع مقدس می‌داند و انتخاب سالن آوینی بهمن را تقسیم نمایش در سطح شهر می‌خواند. البته همکاری سازمان فرهنگی و هنری شهرداری هم در این انتخاب دخیل بوده است.
در همین حین بازیگران وارد می‌شوند، با لباس‌های عجیب و غریبشان. چیزی است میان لباس غواص‌ها و رزمندگان هشت سال دفاع مقدس. وقتی ایوب آقاخانی با لباسش وارد می‌شود، همگی از شکل لباسش متعجب می‌شوند و زارعی به شوخی می‌گوید «لباس به موهایت می‌آید.» فضا میان همه دوستانه است و ایوب مرا نیز وارد این معرکه دوستانه می‌کند.
قاسم زارع، ایوب آقاخانی، وحید آقاپور، سروش طاهری، حسین پور کریمی و وفا طرفه بازیگران این عرصه تازه کوروش زارعی هستند و قرار است از 8 آذر به همراه گروه حرکت علی براتی بر صحنه خوش بدرخشند.
